این را یادتان هست؟
مهم
قانون شمارهٔ ۲
طوری برنامه بنویسید که بقیّه راحت بتوانند آن را بخوانند.
آیا می‌توانید خودتان تنهایی- بدون کپی کردن کد به ویرایشگر کد و اجرای دستورهای آن در دنیای ریبرگ- بفهمید که این برنامه چه کاری انجام می‌دهد؟:
def a():
turn_left()
turn_left()
def b():
turn_left()
a()
def c():
move()
move()
def d():
c()
b()
def e():
d()
d()
d()
d()
turn_left()
e()
b()
آن قدرها هم راحت نیست، هست؟!
امتحانش کنید!
به محض این که فکر کردید فهمیدید که کد بالا چه کار می‌کند، آن را در ویرایشگر کد کپی و اجرایش کنید تا درستی حدس‌تان را بررسی کنید.
این کار می‌بایست به شما کمک کند که بفهمید چرا نوشتن برنامه‌های قابل فهم برای انسان‌ها -آن هم با انتخاب اسم‌های معنادار برای تابع‌ها- مهمّ است.